مطالعه رفتار چرایی گوسفند نژاد کرمانی در مراتع استپی (مطالعه موردی: مراتع استپی دهنو – استان کرمان)

بهره‌برداری صحیح و مبتنی بر اصول علمی یکی از ضروریات مدیریت پایدار مراتع محسوب می‌شود. یکی از موارد لازم جهت مدیریت صحیح مراتع، آگاهی از رفتار چرایی دام است. به این منظور رفتار چرایی گوسفند در مرتع منطقه استپی دهنو مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا  یک میش سه ساله نژاد کرمانی شیرده انتخاب و به کمک دستگاه موقعیت یاب (GPS) به طور پیوسته مسیر حرکت، ساعات ورود و خروج به مرتع، مدت و زمان استراحت و همچنین سرعت حرکت آن ثبت گردید. داده‌ها با استفاده از روش تجزیه واریانس دوطرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد بجز مقدار مسافت پیموده شده در سال و ماه  و زمان صرف شده برای حرکت در ماههای مختلف، هیچ اختلاف معنی داری بین صفات مورد بررسی طی چهار سال آماربرداری مشاهده نشد.  بیشترین و کمترین مسافت پیموده شده به ترتیب در سال 1389 و 1388بوده است. بیشترین زمان صرف شده برای حرکت در فروردین و کمترین زمان در تیر بوده است. بیشترین مسافت طی شده توسط گوسفند در شیب 0 تا 8 درصد با پوشش غالب Artemisia sieberi-Zygophyllum eurypterumرخ داده است. با توجه به نتایج، وضعیت آب و هوایی و به تبع آن وضعیت پوشش گیاهی بر رفتار چرایی دام تاثیر داشته است.